rahat bırakın artık beni

Rahat bırakın artık beni...
ruhumun her yeri kanarken nasıl gülmemi bekleyebilirsiniz benden....
kan her yer kan...bir ben görüyorum ruhumun yaralarını,bir ben sarabiliyorum....
karanlığın özüyle siliyorum yaralarımı,göz yaşlarımi sürüyorum yaralarıma...
ilaç olsun die umutsuzlukla sarıyorum yaralarımı,iyileşmeyeceğini bildiğim halde...
Gölgeler arasında gün ışığına çıkamıyorum;çünkü aydınlıkta yaralarım çoğalıyor...
insanları görmek istemiyorum artık..
nefret ediyorum o maskeli iğrenç,kokuşmuş suratlardan...
her yeni yüz yeni bir acı veriyor bana...gölgeler arasında çrapıyorum başımı duvarlara...
soğuk daha soğuk...ensemde hissediyorum elini ölümün...
sonsuz uyku gözlerim kapanıyor bir boşluk,dipsiz bir karanlık...
bırakıyorum kendimi onun karanlık kollarınaa....
sar bedeni mi sonsuz karanlık diye yalvarıyorum ama olmuyorrr...
gözlerim kapanmıyor son kez yalvarıyorum yine olmuyor...
bu lanet dünyada karanlık bile beni kabul etmezken ne yapacağım ben bu karanlık ruhumla................................